Eind mei had ik plots geen gas en warm water meer. Ik kreeg van de Key, de woningbouwvereniging waar ik van huur, mails dat er van alles mis was en dat men bezig was met reparaties. Het heeft rondom een maand geduurd. Er werden mails gestuurd dat je thuis moest zijn omdat men langs zou komen voor controles, er kwam niemand. Ik kreeg nog een mail dat er 13 juni 2016 mensen zouden komen om te kijken of een reparatie die men beneden aan de flat gedaan had gelukt was. Ik mailde terug of men wel even kon aanbellen ipv zomaar naar binnen wandelen. Dit was al eens gebeurd en toen stond ik naakt oog in oog met wat monteurs.Ik vind dat niet normaal, maar ik dacht ik geef ze een keer de kans om te laten zien dat het een eenmalige fout was geweest. Ik zat de hele dat thuis te wachten, er kwam weer niemand. Er zijn in totaal 5 mails geweest waarin aangegeven werd dat men zou komen en niemand kwam. Dus ik had eigenlijk allang uit mijn hoofd gezet dat het een dezer dagen nog zou gebeuren.
Op 14 juni 2016 zat ik in mijn bed, lekker naakt want ik ben meestal naakt thuis, een spelletje op de laptop te spelen. Iedereen die mij kent weet dat ik liever in mijn bed met mijn laptop zit dan in de bank. Enfin, plots hoorde ik geluid vanuit de woonkamer. Ik schrok me wild, pakte een badjas en de stofzuigerslang en wilde de woonkamer al gillend en om me heen slaand in gaan. Ik riep “Is er iemand?” . Ik hoorde een diepe mannenstem zeggen “Ja!”. In de woonkamer aangekomen met mijn slang (je moet toch wat) zag ik 2 mannen in mijn keuken staan. Ik dacht op dat moment echt dat ik verkracht ging worden of doodgemept. Ik schrok me kapot, ik had geen idee wie dit waren en wat ze kwamen doen. Ik gilde wat ze kwamen doen en ze zeiden dat ze monteurs waren. Een derde man kwam binnen, iemand met een De Key bodywarmer die ik verder ook niet kende. Ik was zo geschrokken, ik gilde dat ik wilde dat al deze mensen mijn huis verlieten en dat ik een klacht zou indienen. De monteurs boden hun excuses aan en gingen weg. De medewerker van de Key bleef staan. Hij is een half uur in mijn huis gebleven terwijl ik riep dat ik wilde dat hij wegging. Hij zei dat ik het maar ‘lief’ moest vragen en dat het niet mijn huis was, ik huurde het slechts.Volgens hem was het dus eigenlijk ‘zijn huis’ en hij zei ‘ik ben de Key’ (speaking of jezelf een grotere rol toebedelen). Daarna belde hij de wijkagent op en zei dat de politie moest komen om mij te te arresteren omdat ik ‘hysterisch’ was. Ik had het helemaal gehad en tegen al mijn principes in (en angst dat ik echt opgepakt zou worden) belde ik zelf maar de politie over wat er nou echt gebeurde hier. Onderwijl heb ik een keer gespuugd naar de medewerker. Ik schaam me er niet echt voor eigenlijk (mijn moeder wel trouwens). Politie belde hem terug om te zeggen dat hij mijn huis uit moest gaan en hij verliet mijn huis. Daarna belde de politie mij en ze maakte een afspraak om over deze huisvredebreuk te komen praten. Tot dat moment had ik me nog niet eens gerealiseerd dat het inderdaad huisvredebreuk was en een grove schending van het huurrecht.
Ik ben gegaan, heb aangifte gedaan en werd een dag daarna gebeld door de wijkagent (hij was niet de agent die mijn aangifte had opgenomen) dat hij ‘die jongens kende’, en dat waren ‘goede jongens’ en ik deed hun iets aan. Ik was verbijsterd. Hij zei dat de medewerker aangifte tegen mij zou doen voor het spugen als ik mijn aangifte niet introk en dat het dan wel tot een rechtszaak kon komen waarbij ik het onderspit zou kunnen delven en een celstraf of boete kon krijgen. Ook wist hij mij te vertellen dat die goede jongens zoiets nooit zouden doen. Ik zei dat ik deze manier van intimidatie niet kon waarderen en het gesprek werd beeindigd. Uiteraard heb ik hier een klacht over ingediend en die wordt 4 januari dan behandeld met een commissie van de politie. Wij van WC-eend zeg maar.
Wijksteunpunt Wonen Noord heeft geprobeerd met de Key te praten om te zorgen dat in de toekomst dit soort zaken niet meer zouden gebeuren. De Key vindt mij ‘te emotioneel’ . De Key geeft aan dat zij de regel hebben dat ze toch mensen hun huis soms betreden. Nu kun je er zelf allemaal regels en op nahouden, maar zolang er geen sprake is van een calamiteit mag dat natuurlijk niet. Daarnaast begonnen zij uit het niets te praten over dat ik niet moest verwachten dat ik geld van ze zou krijgen? Ik heb nooit om geld gevraagd, maar het blijkt dat de Key zich daar het meest druk over gemaakt heeft kennelijk?
Ik heb ruim 4 maanden gebeld naar de politie om erachter te komen wat er nou ging gebeuren, elke keer kreeg ik te horen dat de desbetreffende agent contact met mij op zou nemen. Vandaag, 27 oktober 2016, ben ik gebeld. Hij gaf aan dat hij geen plicht had het mij te vertellen en daarom had hij het dus ook maar niet gedaan(?). Hij had de wijkagent gebeld in juni en die had aangegeven dat de Key een afspraak met mij had gemaakt over het betreden van mijn woning op 14 juni. Dit is pertinent niet waar, ik heb geen enkele mail van de Key ontvangen over 14 juni, noch is daarover gebeld. Al WAS er een afspraak gemaakt die dag, dan nog kun je niet zomaar mijn huis binnenwandelen met je loper. De agent gaf aan dat hij de wijkagent geloofde en daarom in juni had besloten niet tot vervolging over te gaan. Ik vroeg waarom hij mij niet gewoon gebeld had in juni want ik kan makkelijk bewijzen dat er helemaal geen afspraak was. Ik heb daar geen antwoord op gekregen want het ‘besluit was al genomen’. In juni kennelijk, en dat hoor ik dan in oktober na meer dan 10x contact opnemen…
Dit is wat er gebeurt als iemand anders de politie belt omdat jij in je eigen huis bent. Een reeks van intimidatie, leugens en broddelwerk waarbij ik continu door mannen ’emotioneel’, ‘labiel’ en ‘hysterisch’ genoemd ben omdat ik bang was voor 3 vreemde mannen in mijn eigen huis. Ik had niet eens echt aangifte willen doen, de meeste mensen weten wel dat ik niks op heb met de politie. Maar ik was inderdaad emotioneel, ik was bang voor een politie die gebeld werd door iemand die ik niet kende die zomaar in mijn huis was. Ik was bang dat ze zouden komen en me echt zouden arresteren. En dat is de reden waarom ik zelf maar gebeld heb. In de hoop dat ik een arrestatie kon voorkomen.
Het gevoel van onveiligheid in je eigen huis is lastig uit te leggen. Sommige mensen denken dat je gewoon een nieuw slot op je deur moet zetten en dan ben je weer helemaal ok. Ik word elke nacht wakker van geluiden in mijn huis, ik denk ook overdag continu dat er iemand is. Degene die mijn huis betrad en niet weg wilde gaan bleek tot overmaat van ramp ook de nieuwe huismeester van het complex. Als er iets was, moest ik dat dus met deze dudebro die een loper van het hele complex heeft gaan regelen. Ook daarover heb ik geprobeerd met de Key te mailen om te zorgen dat ik niet naar hem hoefde te gaan. Ik kreeg terug dat dat gewoon de gang van zaken was en ik bij hem kon zijn voor eventuele huurperikelen.
Bijna 5 maanden heb ik moeten wachten om te horen dat het eigenlijk gewoon mijn schuld is want emotioneel, want hysterisch, want niet bestaande afspraak, want huurrechten bestaan kennelijk niet meer. Voor een ander lijkt het misschien klein, maar ik denk dat de meeste vrouwen wel weten wat die angst is voor onbekende mannen in je huis en wat dat met je doet. En wederom is bewezen dat je aan de politie natuurlijk ook gewoon helemaal niks hebt.
Dis/content 